Sessiz Piyano

Leyla, küçük yaşlardan beri müziğe hayrandı. Ama evlerinde hiç müzik aleti yoktu. O yüzden çoğu zaman hayalinde piyanonun tuşlarına basar, odasında hayali melodiler çalardı.

Bir gün okuldan dönerken mahallenin kenarındaki eski bir evin önünde durdu. Kapısı yarı açık bu evin içinde tozlar altında kalmış, kırık dökük bir piyano gördü. Piyanonun kapağı çatlamış, bazı tuşları eksikti. Yine de Leyla içeri girip tuşlara dokundu. Çıkan ses cılızdı ama Leyla’nın kalbine işledi.

O günden sonra her gün gizlice o eve gitti. Piyanonun başına oturur, melodiler mırıldanarak çalmaya çalışırdı. Tuşlar bozuktu ama hayalindeki sesler daha da güzeldi. Çünkü Leyla, aslında kalbinde çalıyordu.

Bir gün yaşlı bir komşu onu fark etti. Gülümseyerek yanına geldi:
— “Senin melodilerini duyuyorum. Belki piyano kırık ama senin kalbin çok güçlü. İstersen sana yeni bir piyano bulabiliriz.”

Komşunun yardımıyla mahalle halkı birleşti. Leyla için eski bir piyano tamir edildi. O gün Leyla, yıllardır hayalini kurduğu gerçek melodileri çaldı. Ellerinden çıkan sesler herkesi büyüledi.

Annesi gözyaşları içinde onu izledi:
— “Senin kalbindeki müzik, hiçbir zaman susmamış.”

Leyla büyüdüğünde ünlü bir piyanist oldu. Ama asla o eski kırık piyanoyu unutmadı. Çünkü ona en büyük gerçeği öğretmişti:
“Gerçek müzik, kalbin derinliklerinden gelen sestir.”