Kayıp Balon

Mert, en sevdiği kırmızı balonunu her yere götürürdü. Sabahları okula giderken yanında taşır, akşam eve dönerken balonunu pencereden içeri uzatıp odasında saklardı. Balonu, yalnız kaldığında konuştuğu en yakın arkadaşı gibiydi.

Bir gün rüzgâr çok sert esti. Mert balonunu sıkıca tutmaya çalıştı ama ipin ucunu kaybetti. Balon gökyüzüne doğru süzülerek kayboldu. Mert gözyaşları içinde göğe baktı. Ona göre en iyi dostunu kaybetmişti.

O gece Mert, balonuyla konuşuyormuş gibi defterine yazmaya başladı:
— “Kırmızı Balon, seni özlüyorum. Keşke geri gelebilsen.”

Günler geçti, Mert her gün pencereden gökyüzünü izledi. Bir sabah okul yolunda kaldırım kenarında küçük bir kız çocuğu gördü. Elinde kırmızı bir balon vardı. Balonu Mert’in kaybettiğine çok benziyordu. Kız gülümseyerek yanına yaklaştı:
— “Bunu gökyüzünden buldum. Sanki bana bir dost gönderilmiş gibi hissettim.”

Mert önce şaşırdı ama sonra içi ısındı. İkisi birlikte balonla oynamaya başladılar. O gün Mert anladı ki, kaybettikleri şeyler bazen onlara yeni dostluklar getirebilirdi.

Yıllar sonra Mert, çocuklara hikâyeler yazan bir yazar oldu. İlk kitabının adı “Kayıp Balon”du. Çünkü balon ona sadece bir dostu değil, aynı zamanda paylaşmayı ve yeniden başlamayı öğretmişti.