Bir Çiçeğin Hatırası

Zeynep, annesini çok küçük yaşta kaybetmişti. Onu hatırlatan tek şey, annesinin bahçede büyüttüğü küçük menekşe çiçeğiydi. Her sabah pencerenin önüne oturur, menekşeye bakar ve annesinin sesi kulağında çınlardı:
— “Sevgiyle bakarsan, her şey büyür kızım.”

Bir gün çiçeğin yaprakları solmaya başladı. Zeynep çok üzüldü. Hemen suladı, gün ışığına koydu ama çiçek hâlâ solgundu. O gece defterine annesine bir mektup yazdı:
“Anneciğim, çiçeğini koruyamıyorum. Ama seni hep kalbimde taşıyorum.”

Sabah uyandığında menekşenin yeniden canlandığını gördü. Yaprakları sanki gülümser gibi açılmıştı. Zeynep anladı ki çiçek sadece suyla değil, sevgiyle de büyüyordu.

Yıllar sonra Zeynep büyük bir bahçıvan oldu. Çocuklara bitkilere nasıl sevgiyle bakmaları gerektiğini öğretiyordu. Ve her seferinde menekşe çiçeğini gösterip şunu söylüyordu:
“Sevgiyle büyüyen hiçbir hatıra solmaz.”