Ayışığı ile Uçan Yatak

Derin, uyumayı pek sevmeyen bir çocuktu. Geceleri hep gözlerini tavana dikip sorular sorardı:

— “Anne, yıldızlar neden hep yukarıda?”
— “Ay uyurken bizi mi izliyor?”
— “Ben rüyamda yürürsem ayakkabı giymem gerekir mi?”

Annesi her gece gülümseyerek cevap verirdi, sonra iyi geceler öpücüğüyle odadan çıkardı.

Ama bir gece...
Odasındaki küçük yatak birden hafifçe sarsıldı.
Yatak ayaklarından koptu ve sessizce havalanmaya başladı!

Derin gözlerini kocaman açtı. Battaniyesini sımsıkı sardı.
Yatak, pencereden dışarı süzüldü. Gökyüzünde yıldızların arasında uçuyordu!

Ay yaklaştı ve gülümsedi:

— “Merhaba Derin, seninle biraz gezeceğiz.”

Ay ışığıyla yıkanmış bulutların üstünden geçtiler.
Bir yıldız kuyruklu at gibi yanlarından geçti, başka bir tanesi Derin’e göz kırptı.

Derin, Ay’a döndü:

— “Peki sabah olduğunda eve dönebilecek miyim?”

Ay yavaşça cevap verdi:

— “Elbette, ama önce sana bir sır vereceğim: Her çocuk, uyumadan önce biraz hayal kurarsa rüyasında uçabilir.”

Derin yatağında oturdu. Yıldızlara bir kez daha baktı.
Kalbinde hafif bir mutluluk vardı. Artık uykudan korkmuyordu.
Çünkü o gece öğrendi ki, uyku yalnızca dinlenmek değil, aynı zamanda hayal gücüyle yapılan bir yolculuktu.

Sabah uyandığında yatağı yerli yerindeydi.

Ama pencere hafifçe açıktı.
Ve başucunda… ay şeklinde bir çizim duruyordu.
Derin gülümsedi.

— “Teşekkürler Ayışığı. Bu gece yine görüşürüz.”