Devlerle Dost Olan Çoban

Bir köyde Ali adında cesur bir çoban yaşarmış. Sürüsünü dağlarda otlatırken hep kavalını çalar, dağlara türkülerini duyururmuş. Bir gün sürüsünü yüksek bir vadiye götürmüş, birden yer sarsılmış. Vadinin içinden kocaman bir dev çıkmış!

Çoban önce korkmuş ama sonra kavalını çalmaya devam etmiş. Çünkü bilirmiş ki korku, cesaretle yenilir. Dev şaşırmış, oturup onu dinlemiş.
— “Sen benden korkmadın mı, küçük insan?” diye sormuş.
Ali gülmüş:
— “Korktum ama türküm korkumu susturdu.”

Dev, çobanın dostluğunu kazanmış. Ona bir sır vermiş: “Dağın ardında gizli bir pınar var. Bu pınarın suyu içeni güçlü yapar. Ama suyu içmek isteyen önce kalbini temiz tutmalı.”

Ali bu sırrı köyüne götürmüş. Köylüler hırsla pınara koşmuş ama su kimseye fayda etmemiş. Çünkü herkes kendisi için istemiş. Sadece Ali, tası doldurup köylülerle paylaşınca pınarın suyu berrak bir ırmağa dönüşmüş.

O günden sonra köylüler şunu söylemiş: “Güç paylaşınca büyür, dostluk devleri bile küçültür.”

Ve Ali, hem sürüsünü hem dostluğunu türkülerle çoğaltmış.