Altın Sazın Ezgisi

Bir köyde yoksul ama yürekli bir delikanlı yaşarmış. Adı Ozan’mış. Geceleri sazını çalar, türküleriyle köy çocuklarını uyuturmuş. Bir gün ormandan geçerken yaşlı bir derviş ona altın işlemeli bir saz vermiş:
— “Bu saz, gönlün temizse çaldığında bereket getirir. Ama hırsla çalarsan sesi kesilir,” demiş.

Ozan köyüne dönüp sazı çaldığında, tarlalardaki buğday başakları birden canlanmış, hayvanlar huzurla otlamaya başlamış. Köylüler sevinçle “Ozan’ın sazı bereket getirdi!” diye haykırmış.

Ama köyün zengin ağası bunu kıskanmış. Bir gece sazı çalıp kendi için altınlar istemiş. Sazdan tek bir ses çıkmamış. Çünkü saz hırsı değil, sevgiyi duyardı.

Ozan sazını geri alıp köy meydanında çocuklar için neşeli ezgiler çaldı. O anda gökten yağmur indi, tarlalar suya doydu. Köylüler hep birlikte şükretti.

Ve o günden sonra herkes bildi ki: Sevgiyle çalınan ezgi bereket getirir, hırsla çalınan saz susar.