Tospik ve Yağmurun Sürprizi

Mina, okuldan sonra en çok bahçedeki küçük arkadaşını ziyaret etmeyi severdi:
Tospik adını verdiği minik bir kaplumbağa.

Tospik’in yuvası, limon ağacının altındaki yeşil çalılıkların arasındaydı. Mina her gün okuldan geldiğinde yanına bir parça marul getirir, eğilerek:

— “Merhaba Tospik! Bugün nasılsın?” derdi.

Ama o gün gökyüzü bulutluydu. Gri bulutlar toplanmaya başlamıştı. Mina hızlıca bahçeye koştu ama Tospik ortalarda yoktu. Toprağın üstünde yalnızca ıslak yapraklar ve ince bir çamur izi vardı.

— “Nereye gitti acaba?”

Derken ilk damla düştü. Ardından bir tane daha. Mina hızla verandaya koştu. Yağmur bastırmıştı.

Tam umudunu kaybediyordu ki, limon ağacının altında bir hareket gördü.
Tospik! Küçük dostu, başını kabuğundan çıkardı ve ağır adımlarla ona doğru ilerlemeye başladı. Ağzında ise minnacık bir çiçek vardı.

Mina şaşkınlıkla gülümsedi.

— “Benim için mi getirdin?”

Yağmurun altında, minik bir kız ve sevimli bir kaplumbağa birbirine baktı.
O anda Mina fark etti: Tospik sadece bir hayvan değildi, aynı zamanda doğanın kalbinden gelen bir dosttu.