Elif’in Pembe Tabağı

Elif, küçük sevimli bir kız çocuğuydu. En sevdiği şey pembe tokası, en sevdiği kıyafeti pembe elbisesi, en sevdiği oyuncak da ayıcığıydı.

Ama bir de hiç sevmediği bir şey vardı: Sebzeler.

Bir gün annesi mutfakta pembe bir tabak hazırladı. İçine biraz havuç, biraz yoğurt, biraz da minik köfteler koydu.

“Elif, bak senin için pembe tabakta yemek var!” dedi annesi. Elif tabağa baktı, sonra başını çevirdi: “Ben köfte yerim ama havuç sevmem!” dedi. Daha sonra en sevdiği ayıcığını da alıp masaya oturdu.

O sırada ayıcığının sesini duydu. “Ben havuç çok severim! Kocaman gözlerim bu yüzden parlak!” dedi.

Elif güldü. “Tamam o zaman ben de havucun tadına bakacağım!” dedi. Bir parça havuç aldı, çiğnedi ve şaşırdı: “Hmmm! Bu tatlı gibiymiş!”

Annesi de gülümsedi. “Evet Elif, güçlü, sağlıklı ve akıllı olmak için her şeyden biraz yemen gerek” dedi.

O günden sonra Elif her gün kendi pembe tabağında annesinin yaptığı sebzelerin tadına bakıyordu ve sebze yemeyi çok sevmeye başlamıştı. Tabii ki en sevdiği ayıcığı da her yemekte Elif'e eşlik ediyordu.