Arı ile Ayı

Ormanın çiçeklerle dolu bir köşesinde yüzlerce arının yaşadığı kocaman bir kovan vardı. Her gün arılar çiçeklerden polen toplar, ballarını biriktirirdi. Ormandaki bütün canlılar onların çalışkanlığını bilirdi.

Bir gün ormana koca bir ayı geldi. Karnı guruldayan ayı bal kokusunu duydu ve kovanın yanına yaklaştı. Burnunu içine sokup balları yemek istedi. Ama arılar hemen fark etti. Birkaç tanesi ayının burnuna konup soktu. Ayı acıyla homurdandı.

Öfkelenen ayı koca pençesiyle kovana vurdu. Kovan sallandı, yüzlerce arı hep birlikte dışarı çıktı. Küçücük bedenleriyle dev ayının etrafında döndüler. Ayı kaçmaya çalıştı ama arılar peşini bırakmadı. Nehre kadar koşturup sonunda onu oradan uzaklaştırdılar.

Ayı suya girip nefes nefese kalınca kendi kendine mırıldandı:
— “Ben küçücük arıları önemsemedim, ama birlikte olunca ne kadar güçlü olduklarını gördüm.”

O günden sonra ormandaki hayvanlar şunu öğrendi: Birlikte hareket eden küçüklerin gücü, en büyüğü bile alt edebilir.