Tilki ile Kaplanın Gururu

Bir zamanlar, ormanın kalbinde, büyük bir ceviz ağacının gölgesinde yaşayan bir tilki ile bir kaplan varmış. Tilki, çevikliği ve zekâsıyla tanınırken, kaplan ise gücüne ve heybetine güvenirmiş. Ormandaki hayvanlar bu ikisine büyük saygı gösterirmiş ama ikisi arasında gizli bir rekabet varmış.

Günlerden bir gün, nehir kıyısında düzenlenecek “Orman Günleri” etkinliğine tüm hayvanlar davet edilmiş. Herkes, kendi becerilerini gösterecekmiş. Kaplan, gür sesiyle:

— “Ben gücümle dev bir kayayı yerinden oynatacağım. Kimse benimle boy ölçüşemez!”

Tilki ise gülerek yanıt vermiş:

— “Ben de zekâmla bir ağacı kesmeden yere yatıracağım.”

Hayvanlar şaşkınlıkla ikisini izlemeye karar vermiş.

Ertesi sabah ilk olarak kaplan gösteriye çıkmış. Ormanın en büyük taşına yönelmiş. Tırnaklarını geçirip, kaslarını sıkmış, tüm gücüyle kayayı itmiş. Kaya birkaç santim oynamış ama kaplanın nefesi kesilmiş.

“Gördünüz mü?” diye kükremiş. Herkes alkışlamış ama gerçekten etkilenmiş görünmemiş.

Sonra tilki gelmiş. Küçük bir meşe ağacının altına kazmaya başlamış. Toprağı ustalıkla oymuş, köklerin yönünü değiştirmiş, ağacın altını boşaltmış. Bir süre sonra ağaç yavaşça yana yatmış ama sapasağlam kalmış. Tilki ayağa kalkmış:

— “Bazen en büyük başarı, bir şeyi yıkmadan değiştirebilmektir.”

Orman sessizleşmiş. Ardından hayvanlar alkışlamaya başlamış. Kaplan bir süre sessiz kalmış, sonra tilkiye yaklaşmış:

— “Ben sadece gücümü gösterdim ama sen düşünceyle dünyayı eğdin. Gurur duyuyorum.”

Tilki de gülümsemiş:

— “Senin gücün olmasaydı, bu orman dengede kalmazdı. Önemli olan birlikte yaşamak, yarışmak değil.”

O günden sonra ikisi dost olmuş. Ormandaki tüm hayvanlar bu hikâyeyi nesiller boyu anlatmış:

“Güç tek başına yetmez, akıl olmadan orman karanlıktır.”