Karga ve Testi

Sıcak bir yaz günüydü. Güneş kavurucu ışıklarını toprağın üzerine seriyor, ağaçların gölgeleri bile serinlik vermiyordu. Ormanın kıyısında yaşayan bir karga, günlerdir susuz kalmıştı. Kanatları ağırlaşıyor, gagası kuruyordu. Susuzluktan neredeyse bayılacak hale gelmişti.

Derken yol kenarında eski, devrilmiş bir testi gördü. İçinde biraz su vardı. Karga sevinçle testinin kenarına kondu, gagasını içine uzattı ama su çok derindeydi. Gagasının ucu bile suya yetişmiyordu. Karga bir süre çabaladı, kanat çırptı, testiyi devirmeye çalıştı ama testi çok ağırdı.

Karga tam umudunu kaybetmek üzereyken etrafta küçük taşlar gördü. Bir an düşündü ve aklına bir fikir geldi. Kanatlarıyla taşları tek tek tutup testinin içine bıraktı. İlk başta bir şey değişmedi ama taşlar arttıkça su yavaş yavaş yükseldi. Sonunda karga gagasını uzattı ve serin suyu içti. Susuzluğu dindi, yeniden güçlendi.

Karga gökyüzüne doğru kanat çırparken kendi kendine şöyle dedi:
“Zekâ ve sabır, güçten daha değerlidir.”

O günden sonra bu hikâye, köyde çocuklara ders olarak anlatıldı. Çünkü herkes bilirdi ki: Sorunları çözmek için güç değil, akıl kullanmak gerekir.