Kaplumbağa ve Tavşanın Yarışı

Bir zamanlar ormanda tüm hayvanların konuştuğu ortak bir mesele vardı: “Kim daha hızlıdır?” Çoğu hayvan cevabı biliyordu: Tavşan. Çünkü tavşan ormanın en hızlı koşan hayvanıydı. Onun hızına kimse yetişemezdi. Ama günlerden bir gün kaplumbağa, sabırlı bakışlarıyla tavşana yaklaşarak, “Ben seninle yarışmak istiyorum” dedi.

Tüm hayvanlar kahkahalarla güldü. Tavşan göbeğini tutarak kaplumbağaya küçümseyici bir bakış attı.
— “Sen mi? Yavaşlığınla meşhursun! Ben uyurken bile seni geçerim.”

Ama kaplumbağa ciddi ve sakin bir sesle, “Yarışın sonucunu koşu değil, sabır belirler” dedi. Tavşan bu sözlere daha çok güldü ve hemen kabul etti. Ertesi sabah ormanın ortasında tüm hayvanlar toplandı. Parkuru belirlediler: uzun patika yolu, bir dere kenarını ve sonunda büyük meşe ağacının altını kapsıyordu.

Yarış başladı. Tavşan fırlayıp gitti, toz bulutu arkasından savruldu. Kaplumbağa ise ağır adımlarla ilerlemeye başladı. Tavşan kısa sürede farkı açtı. Döndü baktı, kaplumbağa neredeyse görünmüyordu. “Bu kadar kolay bir yarışı beklemiyordum. Biraz dinleneyim” diye düşündü. Yol kenarındaki çimenlere uzandı, gölgeye yattı ve uykuya daldı.

Kaplumbağa hiç durmadan yürümeye devam etti. Yorulsa da geri dönmedi, adımlarını kararlı bir şekilde attı. Saatler geçti, tavşan hâlâ uyuyordu. En sonunda kaplumbağa büyük meşe ağacına vardı. Yarışı bitiren ilk o oldu.

Hayvanlar sevinçle kaplumbağayı alkışladı. Tavşan uyanıp koştuğunda çok geçti. Yarışı kaybetmişti. Utançla başını öne eğdi. Kaplumbağa ise gülümseyerek şöyle dedi:
“Sabır ve kararlılık, hızdan daha güçlüdür.”

Bu olaydan sonra ormanda hiç kimse başkasını küçümsememeyi öğrendi. Çünkü bazen en yavaş görünen, en kararlı olandır.