Çoban Çocuk ve Kurt

Bir zamanlar dağların eteklerinde küçük bir köy vardı. Köylüler geçimlerini koyun sürüleriyle sağlardı. Köyün en genç çobanı ise meraklı ve biraz da yaramaz bir çocuktu. Görevi sürüyü otlatmak, kurtlardan korumaktı. Ancak çocuk, işinin sıkıcılığından şikâyetçiydi. Günler boyu aynı manzaraya bakmak ona çok sıkıcı geliyordu.

Bir gün çoban çocuğun aklına bir oyun geldi. Köylülerle dalga geçmek için yüksek sesle bağırmaya başladı:
— “Kurt var! Kurt sürüye saldırıyor!”

Köylüler tırmıklarını, sopalarını kapıp koşarak çocuğun yanına geldiler. Ama ortada kurt yoktu. Çoban kahkahalarla güldü:
— “Şaka yaptım, sizi kandırdım!”

Köylüler kızdı ama çocuk gülmeye devam etti. Ertesi gün yine aynı oyunu yaptı. Yine köylüler koşarak geldi, yine kurt yoktu. Köylüler bu kez daha da kızdı. “Eğer böyle yalan söylersen, bir gün başın belaya girer” dediler. Ama çocuk onları dinlemedi.

Derken bir gün gerçekten kurt sürüye saldırdı. Koyunlar panikle kaçışırken çocuk tüm gücüyle bağırdı:
— “Kurt var! Lütfen yardım edin!”

Ama köylüler artık onun yalanlarına inanmadı. Kimse yardıma gelmedi. Kurt, sürünün büyük kısmını kapıp dağlara götürdü. Çocuk gözyaşları içinde köye döndü. O günden sonra yalan söylemenin sonuçlarını acı bir şekilde öğrenmişti.

Köyün bilgesi çocuklara şu öğüdü verdi:
“Bir kere yalan söyleyenin sözüne kimse inanmaz. Gerçek olduğunda bile güvenini kaybedersin.”

Ve bu masal yıllarca anlatıldı. Çünkü insanlara dürüstlüğün değerini hatırlatıyordu: Doğruluk, güvenin temelidir.