Altın Yumurtlayan Kaz

Bir zamanlar küçük bir köyde çalışkan bir çiftçi ve eşi yaşardı. Geçimlerini sağlamak için tarlalarında çalışır, tavuk ve kaz beslerlerdi. Günlerden bir gün ahırdaki kazlarından biri sabahın erken saatinde yumurtladı. Ama bu sıradan bir yumurta değildi; altın gibi parlıyordu!

Çiftçi gözlerine inanamadı. Yumurtayı eline alıp karısına gösterdi. İkisi de şaşkınlıkla birbirine baktı. O günden sonra her sabah aynı kaz bir altın yumurta yumurtlamaya başladı. Çiftçi bu yumurtaları pazara götürdü, satıp büyük servet elde etti. Kısa sürede köyde en zengin aile oldular.

Ancak zamanla çiftçi ve eşi açgözlü oldular. “Her gün bir yumurta yerine, kazın içinden tüm altınları bir anda alırsak daha da zengin oluruz” diye düşündüler. Kararlarını verdiler ve bir sabah kazı kestiler. Ama içini açtıklarında gördükleri sadece sıradan bir kazın organlarıydı. Hiçbir altın yoktu.

Çiftçi ve eşi büyük bir pişmanlık içinde kaldılar. Çünkü altın yumurtlayan tek kazlarını ellerinden kaybetmişlerdi. Artık eskisi gibi fakir bir hayata geri döndüler.

Köyün bilgesi bu hikâyeyi dinleyenlere şöyle öğüt verdi:
“Sabırla beklemek yerine açgözlülük eden, elindeki zenginliği de kaybeder.”

Ve bu masal kuşaktan kuşağa anlatıldı. Çünkü insanlar bu öyküden hep aynı dersi çıkardı: Açgözlülük, mutluluğun düşmanıdır.