Sabırlı Salyangoz ile Aceleci Karınca

Bir zamanlar çam ormanlarının kıyısında, minik bir dere kenarında Sako adında bir salyangoz yaşardı. Sako çok nazik, dikkatli ve sabırlıydı. Günde yalnızca birkaç metre ilerlerdi ama çevresine duyarlılığı, düşünceli sözleriyle herkesin saygısını kazanmıştı.

Aynı ormanda yaşayan bir başka minik canlı ise Kiki adında bir karıncaydı.
Kiki sabırsızdı, hep acele ederdi. “Yavaşlar zaman kaybeder,” der dururdu.
Her sabah yuvasından fırlayıp hızlıca yiyecek arar, koşarak dönerdi.
Ormanın içinde onu yalnızca bir rüzgâr gibi geçerken görebilirdiniz.

Bir gün ormanın hayvanları büyük bir etkinlik düzenledi.
"Doğa Dostları Pikniği!"
Tüm canlılar davetliydi. O gün herkes doğaya minnettarlık gösterecek, birlikte eğlenecekti.

Sako o sabah erkenden yola çıktı.
Güneş henüz doğarken çantasını hazırladı, yavaşça limon otlarının arasından geçti, dikenli yolları ağır ağır aştı.
Zaman alıyordu ama o yolculuktan da keyif alıyordu.

Kiki ise geç kalkmıştı.
— “Ben koşarım, yetişirim,” dedi ve hızla evden çıktı.
Ancak ormanın ortasında büyük bir problemle karşılaştı:
Bir çam ağacı devrilmişti ve yol tamamen kapanmıştı. Kiki ağacın altından geçmeye çalıştı ama dikenli bir dal sırtına takıldı.

— “Ah! Yardım edin! Takıldım!” diye bağırdı.

Sako, o sırada ağacın ilerisindeydi ama bir ses duyduğunu fark etti.
Kulak verdi. Kiki’nin sesi!
Hemen geri dönmeye karar verdi.
Kabuğunu sürükleyerek döndü, çamura bata çıka ilerledi.

Kiki’yi dikenli dalın altında buldu.
— “Sakın kıpırdama,” dedi Sako.
Yavaşça dala yaklaştı, dikkatlice kaldırdı ve Kiki’yi serbest bıraktı.

Kiki şaşkınlıkla sordu:
— “Nasıl yetiştin bana? Sen benden çok önce yola çıkmıştın.”
— “Ben hep dikkatli yürürüm. Sesleri, kokuları, işaretleri fark ederim,” dedi Sako gülümseyerek.
— “Ben seni hep yavaş sanırdım… ama sen beni kurtardın,” dedi Kiki utançla.

O andan sonra birlikte yürümeye karar verdiler.
Kiki ilk kez etrafa dikkat etti. Çiçeklerin kokusunu aldı, kuşların melodilerini dinledi, böceklerin yaptığı minik yolları fark etti.

Pikniğe birlikte vardılar.
Herkes onların gelişine alkış tuttu.

Ve o günden sonra…
Kiki sabrın önemini, Sako ise arkadaşlığın hızla kurulabileceğini öğrenmişti.
Bazen biri yavaş, diğeri hızlı olsa da dostluk aynı noktada buluşabilirdi.