Tebeşirin Sırrı

Ayça, yazmayı ve çizmeyi çok seven bir öğrenciydi. Sınıfta ders işlerken öğretmeni ona eski bir kutu verdi. Kutunun içinde rengârenk tebeşirler vardı. Ama en dikkat çekeni, parlayan beyaz bir tebeşirdi. Öğretmeni gülümseyerek dedi ki:
— “Bu tebeşiri dikkatli kullan, çünkü o sana yol gösterebilir.”

Ayça ertesi gün teneffüste boş tahtaya bir çiçek resmi çizdi. Çiçek birden canlandı ve kâğıttan fırlamış gibi üç boyutlu göründü. Arkadaşları şaşkınlık içinde izledi. Ayça, sihirli tebeşirin sıradan bir tebeşir olmadığını anladı.

Günler boyunca tahtaya hayallerini çizmeye devam etti: bir kuş, bir ev, bir gökkuşağı… Hepsi kısa süreliğine canlanıyor, sınıfta renkli anılar bırakıyordu. Ama bir gün tahtaya “yalnızlık” yazdığında hiçbir şey olmadı. Tebeşir çatladı.

Ayça üzüldü. Öğretmeni yanına gelip ona şunu söyledi:
— “Bu tebeşirin gücü, kalbine bağlıdır. İçinde sevgi ve paylaşım varsa, çizdiklerin hayat bulur.”

O günden sonra Ayça, tebeşiri sadece güzel şeyler için kullandı: arkadaşlarının dileklerini tahtaya çizdi, oyunlarını renklendirdi, sınıfa neşe kattı. Tebeşir zamanla küçüldü ama Ayça’ya en büyük sırrı öğretmişti: Gerçek sihir, kalpten gelen sevgidir.