Kayıp Zil

Mert’in okulu her sabah zil sesiyle uyanırdı. Zil çaldığında öğrenciler sınıflara girer, teneffüslerde bahçeye koşar, gün düzen içinde devam ederdi. Ama bir sabah zil sesi duyulmadı. Ne öğretmenler ne de öğrenciler ne yapacaklarını biliyordu.

Başlangıçta bu durum eğlenceli geldi. Kimisi bahçede top oynamaya devam etti, kimisi sınıfta oturdu. Ama kısa süre sonra kaos başladı. Kimse hangi dersin başladığını, hangi teneffüsün bittiğini bilmiyordu.

Mert merakla araştırmaya karar verdi. Okulun bodrum katına indi. Orada paslı zincirlerle asılı duran eski okul çanını buldu. Ama çan yerinde değildi, zincirler boştu. Etrafta ararken tozlu bir kapının ardında çanı gördü. Yanına küçük bir not bırakılmıştı:
— “Düzen, birlikte hareket eden kalplerle kurulur.”

Mert çanı alıp okul bahçesine çıkardı. Ama onu çalmak için yalnız gücü yetmiyordu. Arkadaşlarını çağırdı. Hep birlikte ipi çektiler ve çan yeniden çalmaya başladı.

O andan itibaren okul yeniden düzene kavuştu. Öğrenciler anladı ki, zil sadece bir ses değil, birlikte hareket etmenin sembolüydü.