Bilgelik Çanı

Okulun çatısında yıllardır çalmayan eski bir çan vardı. Öğrenciler sadece süs sandıkları için pek dikkat etmezlerdi. Ama Ali, her teneffüste gökyüzüne bakarken bu çanın parladığını fark ediyordu. Bir gün merdivenleri tırmanıp çanın yanına çıktı.

Çanın üzerinde silik harflerle yazılmış bir cümle vardı:
— “Bilgeliğin sesi, kalbi temiz olanlara duyulur.”

Ali, merakla ipi çekti ama çan ses çıkarmadı. Tekrar denedi, yine olmadı. Tam umudunu kaybedecekken kalbinden geçen bir dileği mırıldandı:
— “Keşke arkadaşlarıma yardımcı olabilsem.”

O anda çan derin bir sesle çalmaya başladı. Ses sadece kulakla değil, kalple de duyuluyordu. Okulun her köşesinde öğrenciler aniden durdu, bir huzur hissetti.

Ertesi gün Ali’nin sınıfında sınav vardı. Normalde çok gergin olan arkadaşları daha sakindi. Çünkü çanın sesi onlara güven vermişti. Öğretmen bile fark etti: sınıf çok daha uyumlu çalışıyordu.

Ali anladı ki, çanın sırrı yardım etmek ve kalpten dilekte bulunmaktı. O günden sonra öğrenciler zor zamanlarda Ali’yi çağırdı, o da çanı çaldı. Çan, sadece sesiyle değil, öğrencilerin kalplerindeki sevgiyi uyandırmasıyla efsane oldu.

Yıllar sonra okulun duvarında şu söz asılıydı:
“Bilgelik çanı, sevgiyle çalındığında herkesin kalbine dokunur.”