Zaman Yolcusu Çocuk

Eymen, eski eşyaları çok severdi. En sevdiği yer, dedesinin çatı katıydı. Bir gün tozlu bir kutunun içinde dikkat çekici bir nesne buldu: Üzerinde garip semboller olan, tuhaf bir “kumanda”. Merakla düğmesine bastığında odadaki saatler birden geri sarmaya başladı!

Eymen, kendini üç gün önceki bir sabahta buldu. Aynı kıyafetler, aynı kahvaltı ve aynı konuşmalar… Ne olduğunu anlamadan yine kumandaya bastı. Bu kez iki hafta ileriye gitti. Zamanın içinde sıçrayan bu sihirli kumanda ona eğlenceli oyunlar gibi görünse de, zamanla işler karışmaya başladı.

Kardeşiyle konuşurken birden ortadan kayboluyor, okulda sınavlara hiç hazırlanmadan yakalanıyordu. En kötüsü de, gelecekte gördüğü şeyleri geçmişte söylediğinde kimse ona inanmıyordu.

Bir gün zamanlar birbirine karıştı. Sabah okulda iken birden kendini dedesinin çocukluk günlerinde buldu. Dedesiyle aynı yaşlardaydı ve onunla oynama fırsatı oldu. Dedesi ona şu sözü söyledi:
— “Zaman, geri almak için değil, değerini bilmek içindir.”

Eymen bu sözden çok etkilendi. Kumandayı eline aldı ve son kez bastı. Tekrar kendi zamanına döndüğünde artık her günün kıymetini bilmeye kararlıydı. Çünkü anladı ki, en büyük macera, yaşadığımız anın içinde saklıydı.