Rüzgârın Peşinde

Kerem, en büyük hayalini hep uçmak olarak görürdü. Kuşların gökyüzünde süzülmesini izlerken, “Keşke ben de onların yanında uçabilsem,” diye düşünürdü. Bir gün kasabanın kenarındaki yel değirmenine tırmandı. Tepesinde eski bir kese buldu. İçinden, “Rüzgârın Yolunu Takip Et” yazılı küçük bir pusula çıktı.

Pusula, kuzeyi göstermiyor; rüzgârın estiği yönü işaret ediyordu. Kerem şaşkın ama heyecanlıydı. Pusulayı eline alıp rüzgârın yönüne doğru koşmaya başladı. Önce tarlalardan, sonra tepelerden geçti. Her adımda rüzgâr daha da güçleniyordu.

En sonunda yüksek bir uçuruma ulaştı. Rüzgâr o kadar kuvvetliydi ki ayakta zor duruyordu. Pusula parladı ve havada kanat şekilleri belirdi. Kerem ellerini açtı, rüzgâr onu yukarı kaldırdı. Bir anda kendini gökyüzünde süzülürken buldu!

Bulutların üzerinde farklı manzaralar gördü: gökkuşağından köprüler, rüzgârla dönen şatolar, kuşların şarkı söylediği ormanlar… Ama pusula hâlâ parlıyordu. Onu dev bir ağacın tepesine götürdü. Ağacın dalları arasında altın harflerle yazılmış bir cümle vardı:
“Gerçek özgürlük, hayallerine kanat takmaktır.”

Kerem yavaşça yere indi. Pusula artık sönmüştü ama kalbinde uçmanın heyecanı vardı. O günden sonra rüzgârı gördüğünde hep gülümsedi. Çünkü biliyordu ki, hayalleri onu her zaman gökyüzüne taşıyacaktı.