Ormanın Kalbindeki Anahtar

Derin, doğayı çok seven bir çocuktu. Her hafta sonu babasıyla ormana gider, ağaçları izler, kuş seslerini dinlerdi. Bir gün dere kenarında oynarken suyun içinde parlayan metal bir şey gördü. Eğilip baktığında eski görünümlü bir anahtar buldu.

Anahtarın ucunda garip semboller vardı. Etrafına bakındığında yosunların arasında taşlara oyulmuş aynı sembolü fark etti. Merakla oraya doğru ilerledi. Taşın üzerinde küçük bir kapak vardı. Anahtarı çevirdiğinde kapak açıldı ve gizli bir geçit ortaya çıktı.

Derin, cesaretini toplayıp içeri girdi. Geçit, onu ormanın kalbine götürüyordu. Karşısına devasa bir ağacın içinden parlayan bir oda çıktı. Bu odanın duvarları çiçeklerle kaplıydı ve ortada eski bir sandık duruyordu. Sandığın üzerinde şu yazıyordu:
— “Doğayı koruyana, ormanın kalbi açılır.”

Derin düşündü. Çantasından getirdiği yiyeceklerin bir kısmını oradaki hayvanlarla paylaştı, kırık dalları topladı ve odadaki çiçekleri suladı. Birden sandık ışık saçtı ve açıldı. İçinden altın değil, eski bir kitap çıktı. Kitapta doğanın sırları, hayvanların dilleri ve ağaçların yaşam hikâyeleri yazılıydı.

Derin, bu kitaptan çok şey öğrendi. O günden sonra arkadaşlarına ve ailesine doğayı korumanın önemini anlattı. Çünkü gerçek hazine, altın ya da mücevher değil, doğanın kendisiydi.