Karanlık Geçidin Işığı

Yiğit, köyünün yakınındaki dağın içindeki mağaralara meraklıydı. Bir gün arkadaşlarıyla gezerken kimsenin girmeye cesaret edemediği karanlık bir geçit gördü. Geçidin girişinde eski yazılar vardı:
— “Yüreğinde ışık olan, karanlığı aşar.”

Arkadaşları korkup geri döndü ama Yiğit cesaretle içeri girdi. İçerisi zifiri karanlıktı. Elinde küçük bir fener vardı ama ışığı çok zayıftı. Birkaç adım attığında fener söndü. Yiğit kalbinin çarptığını hissetti. Karanlıkta yalnız kalmıştı.

O anda dedesinin sözleri aklına geldi:
— “Gerçek ışık kalbindedir, korkma.”

Yiğit derin bir nefes aldı, gözlerini kapattı ve yürümeye devam etti. Birden kalbinde sıcak bir parıltı hissetti. Gözlerini açtığında, adımlarının altı ışık saçıyordu. Karanlık geçit aydınlanmaya başlamıştı.

Geçidin sonunda dev bir salon vardı. Duvarlarda taşlara oyulmuş eski resimler vardı. Bu resimler, cesur çocukların köylerini nasıl kurtardığını anlatıyordu. Yiğit anladı ki, burası köyün tarihini saklayan kutsal bir yerdi.

O gece geçitten çıktığında köy halkı onu bekliyordu. Anlattıklarını dinleyen herkes çok etkilendi. Yiğit o günden sonra köyde cesaretin sembolü oldu. Çünkü en karanlık yolculuk bile kalpteki ışıkla aşılabilirdi.