Haritada Olmayan Ada

Arda, 9 yaşında, denizlere ve haritalara tutkun bir çocuktu. En büyük hayali bir gün kendi adasını keşfetmekti. Bir gün dedesinin kütüphanesinde karalanmış eski bir harita buldu. Haritanın sol alt köşesinde silik bir not yazıyordu:

— “Sadece cesur olanlar Haritada Olmayan Ada’yı bulabilir.”

Arda’nın kalbi küt küt attı. Harita, evlerinin yakınındaki eski feneri işaret ediyordu. Ertesi sabah sırt çantasını hazırladı: pusula, dürbün, biraz bisküvi ve çokça cesaret!

Fenerin arkasındaki gizli yoldan ilerledi. Patikanın sonunda yosun kaplı bir kayaya rastladı. Üzerinde eski bir pusula işareti vardı. Kayayı itince önünde bir tünel açıldı. İçeri girdiğinde tavandan sarkan sarmaşıkların arasında eski bir tekne gördü.

Teknenin üzerinde paslı bir plaka:

“Cesaret-1”

— Belki de bu benim deniz aracım olacak, diye fısıldadı.

Tekne kendiliğinden hareket etmeye başladı! Gözünü kapatıp sıkı sıkı tutundu. Gözlerini açtığında karşısında ışıltılı suların ortasında Haritada Olmayan Ada yükseliyordu.

Adada yürümeye başladı. Her ağacın üzerinde simgeler vardı. Bir tanesinin altındaki taşta şu yazıyordu:

— “Gerçek maceracılar, altın değil anlam arar.”

Arda anlamı düşünürken bir kuş sürüsü çığlık attı. Ardından bir maymun yaklaştı, eline eski bir kitap bıraktı. Kitabın kapağında şunlar yazılıydı:

“İlk adımı attın. Şimdi geri dön ve hayalini başkalarıyla paylaş.”

Arda şaşkındı. Yanında altın yoktu ama kalbi doluydu. Dönüş yolunda harita kendi kendine yanmaya başladı ve ortasında yalnızca şu harfler kaldı:

“A R D A”

Eve döndüğünde kimse onun gerçekten bir ada bulduğuna inanmadı. Ama odasında hâlâ durduğu yerden ışıldayan tek şey vardı: Kitabın kapağındaki pusula, hâlâ hareket ediyordu.

O anda Arda anladı: Gerçek macera altın aramak değil, cesaretle yola çıkmaktı. O gün hiçbir hazine getirmedi ama içinde sonsuz bir hayal gücüyle geri döndü.

Ve o günden sonra her gün okulda, evde, kitaplarda kendi haritasını çizmeye devam etti.

Çünkü bazen en değerli keşif, insanın kendi yolculuğudur.