Gökyüzüne Açılan Kapı

Melis, gökyüzüne bakmayı çok severdi. Her akşam balkonuna çıkar, yıldızları izler, onların arasında kaybolurdu. Bir gece yıldızların arasında parlayan farklı bir ışık fark etti. Sanki gökyüzünde gizli bir kapı açılıyordu.

Ertesi gün okuldan dönerken parkta aynı ışığı gördü. Merakla yaklaştığında gökyüzüne uzanan merdivenler belirdi. Cesaretini toplayıp ilk basamağa adım attı. Bir anda kendini bulutların üzerinde buldu.

Gökyüzünde rengârenk adacıklar vardı. Birinde gökkuşaklarından köprüler, diğerinde yıldız tozundan yapılmış kaydıraklar vardı. Melis, oradaki çocuklarla tanıştı. Hepsi farklı hayallerin içinden gelmiş gibiydi. Bir çocuk ona dedi ki:
— “Bu kapı sadece hayal edenlere açılır. Ne kadar hayalin varsa, o kadar yükseğe çıkarsın.”

Melis, kalbinde bir dilek tuttu: “Gökyüzünde kendi kütüphanem olsun.” O anda bulutların arasında kitaplardan yapılmış bir ada belirdi. Kitapların sayfaları rüzgârla açılıyor, hikâyeler gökyüzünde dans ediyordu.

Bir süre sonra ışık sönmeye başladı. Melis merdivenlerden geri indi ama yanında küçük bir yıldız kaldı. O yıldız her gece odasında ışıldadı ve ona şunu hatırlattı:
“Hayallerin, seni gökyüzüne bile taşıyabilir.”