Dondurma Savaşı

Okul çıkışında çocukların en sevdiği şey dondurmacının önünde sıraya girmekteydi. Bir gün Burak, elindeki dondurmayı büyük bir mutlulukla yalarken top dondurma pat diye yere düştü. Tam o sırada arkadaşı Ayşe kahkaha attı.

— “Burak, dondurman kaçmaya karar vermiş galiba!” dedi.

Burak suratını buruşturdu ama sonra kendisi de güldü. Dondurmacı onlara yeni dondurma verdi. Ama bu kez Ayşe’nin dondurması eriyip eline yapıştı. Burak dayanamadı:
— “Seninki de tatil planı yapıyor galiba!” dedi.

İkisi de gülmeye başladı. Birkaç dakika sonra başka arkadaşları geldi ve birinin külahı yan yatınca herkes kahkahalarla yere yattı. Farkında olmadan dondurma yeme yarışı başlamıştı. Kiminki daha hızlı eriyecek, kiminki daha çok damlayacak diye şakalaşıyorlardı.

Sonunda dondurmacı amca, çocukları izlerken güldü:
— “Sizden daha eğlenceli müşteri görmedim. Bundan sonra size ‘dondurma takımı’ diyeceğim.”

Çocuklar hep bir ağızdan bağırdı:
— “Takımın kuralı: Dondurma yere düşerse gülmek zorundasın!”

O günden sonra dondurmacının önünde hep kahkahalar yükseldi. Çocuklar anladı ki, dondurma tatlıdır ama kahkaha ondan da tatlıdır.