Uçurtmanın Peşinde

Emir, bayram sabahı hediye edilen uçurtmasını gökyüzüne saldı. Rüzgâr öyle güçlü esti ki ip kopuverdi. Uçurtma uzaklara doğru kayboldu. Emir üzülse de peşinden koşmaya karar verdi.

Dar sokaklardan, tarlalardan geçti, küçük tepeleri aştı. Uçurtma sonunda köyün kenarındaki bir evin bahçesine takıldı. Bahçede yalnız oynayan bir çocuk vardı. Emir yanına gitti. Çocuk gülümsedi:
— “Senin uçurtman çok güzel, ama benim hiç olmadı.”

Emir düşündü. Sonra birlikte uçurtmayı gökyüzüne saldılar. Gülüşerek ipi sırayla tuttular. Uçurtma daha yükseğe çıktıkça aralarındaki dostluk da büyüyordu.

Emir o gün anladı ki, kaybettiklerini paylaşmak, kazandıklarından daha büyük bir mutluluk verebilirdi.