Tahta Kurşun Kalem

Seda, sınıfın en sessiz öğrencisiydi. Her derste defterine sessizce notlar alır, kalemini hiç bırakmazdı. Ama kalemi çok eskiydi; boyu kısalmış, ucu sürekli kırılıyordu. Arkadaşları yeni kalemlerle yazarken onunla dalga geçerlerdi.

Bir gün öğretmen, sınıfta yazı yarışması düzenledi. Herkes en güzel cümlesini yazacaktı. Seda, küçücük kalemini eline aldı, uzun uzun düşündü. Sonra tahtaya şu cümleyi yazdı:
— “En küçük kalem bile en büyük hayalleri yazabilir.”

Sınıf bir anda sessizleşti. Arkadaşları şaşırarak ona baktı. Öğretmen gözleri dolarak gülümsedi:
— “Gerçekten de en değerli şey, kalemin değil, yüreğin gücüdür.”

O günden sonra Seda’nın küçücük kalemi sınıfta bir sembol oldu. Çünkü herkes anladı ki, değer araçlarda değil, insanın içinde saklıydı.