Uçan Sandalyenin Sırrı

Elif, hayal kurmayı çok seven on yaşında bir kızdı. Küçük bir kasabada yaşıyor, her gününü pencereden dışarı bakarak geçiriyordu. En sevdiği şey ise dedesinin tamirhanesindeki eski eşyaları karıştırmaktı. Bir gün, tozlu rafların arasında paslı bir sandalye buldu. Bu sandalyede bir gariplik vardı; alt kısmına yerleştirilmiş küçük düğmeler ve yan tarafında eski bir harita vardı.

Elif heyecanla dedesine koştu:
— “Dede! Bu sandalyeyi kullanabilir miyim?”
Dede gülümsedi:
— “Eğer hayal gücünü kullanabilirsen… neden olmasın?”

Elif sandalyeyi temizledi, düğmelere bastı, ama bir şey olmadı. Ta ki o geceye kadar… Sandalyeye oturup yıldızlara bakarken şöyle fısıldadı:
— “Keşke dünyayı yukarıdan görebilsem…”

O an sandalye hafifçe titredi. Sonra bir anda yerden yükselmeye başladı! Elif’in gözleri heyecandan parladı. Kasabanın çatılarından gökyüzüne, bulutların üzerine çıktı. Sandalye onu gizemli bir adaya götürdü. Bu adada konuşan kediler, yürüyen ağaçlar ve melodili rüzgarlar vardı.

Elif her gece bu sandalyeyle farklı bir hayal ülkesine uçmaya başladı. Ama her seferinde döndüğünde yanında bir şey getiriyordu: bir çiçek, bir müzik sesi, ya da sadece yeni bir fikir.

Günlerden bir gün dedesi ona şöyle dedi:
— “Elif, o sandalye sadece bir araç. Asıl gücü senin hayal gücün yaratıyor.”

Ve Elif o günden sonra sadece gökyüzünü değil, kalpleri de uçurabilecek hikâyeler yazmaya başladı. Çünkü biliyordu: hayal kuranlar, dünyayı değiştirirdi.