Hayallerin Treni

Deniz, trenleri çok severdi. Her gün istasyona gider, rayların yanında duran vagonları izlerdi. Ama bir gece rüyasında farklı bir tren gördü. Bu trenin dumanı gökyüzüne değil, yıldızlara doğru yükseliyordu. Vagonlarının pencerelerinde ise çocukların hayalleri parlıyordu.

Ertesi gün istasyona gittiğinde kimselerin fark etmediği küçük bir bilet buldu. Üzerinde yazıyordu:
“Hayaller Treni – Sadece hayal edenler binebilir.”

Bileti cebine koydu, rayların yanına oturdu. Bir anda ışıl ışıl bir tren belirdi. Kapısı açıldı ve Deniz içeri girdi. Vagonların içinde rengârenk hayaller vardı: birinde resim yapan çocuklar, birinde şarkı söyleyenler, diğerinde gökyüzünde uçan kâğıttan uçurtmalar…

Tren her durakta yeni hayaller topluyordu. Deniz kendi hayalini düşündü: “Ben de bir gün yazarlık yapmak istiyorum.” O anda elinde bir defter belirdi, sayfaları bembeyazdı. Trenin ışıkları deftere aktı ve Deniz ilk hikâyesini yazmaya başladı.

Sabah olduğunda kendini yatağında buldu ama defter hâlâ oradaydı. İçinde yazdığı ilk hikâyeyle birlikte…

Deniz o günden sonra her gün yazmaya devam etti. Çünkü artık biliyordu ki, hayallerin treni sadece hayal edenlerin yolunu açardı.