Ay Işığında Mektuplar

Mina, her gece penceresinin önünde ayı izlerdi. Gümüş gibi parlayan bu dev ışık topunun ona bir şeyler fısıldadığını hissederdi. Bir gece defterine şöyle yazdı:

“Sevgili Ay, seni izlemek çok güzel. Seninle konuşabilmeyi isterdim.”

Bu sadece bir hayaldi... derken ertesi gece camın önünde küçük bir zarf buldu. Üzerinde “Mina’ya” yazıyordu. Zarfı açtığında içinden parlayan bir kağıt çıktı. Üzerindeki yazı ay ışığıyla parlıyordu:

“Sevgili Mina, hayal gücünle beni duydun. Şimdi seninle her gece konuşabilirim.”

O günden sonra Mina, her gece bir mektup alır oldu. Bazen ayın kraterlerinden, bazen yıldızlara yazdığı şiirlerden bahsediyordu. Mina da karşılık veriyordu. Annesi onun hayal gücüne hayran kalmıştı. Çünkü artık Mina, yazdığı mektuplarla okulda bile dikkat çekiyor, arkadaşları arasında “Ayın Kızı” olarak anılıyordu.

Yıllar geçti, Mina büyüdü. Yazarlık hayalini gerçekleştirdi. İlk kitabının adı: “Ay Işığında Mektuplar” oldu. Ay, hâlâ her gece parlıyordu. Kim bilir, belki başka bir çocuğa da mektup yazıyordu.