Robot Arkadaş

Kerem teknolojiye bayılırdı. Bir gün çöplükte paslı bir kutu buldu. Kutuyu eve götürüp açtığında içinde parçalanmış bir robot vardı. Geceler boyu uğraşarak onu tamir etti. Sonunda robotun gözleri parladı ve mekanik sesiyle,
— “Merhaba Kerem, ben senin arkadaşınım,” dedi.

Kerem çok şaşırmış ama sevinmişti. Robot ona derslerinde yardım ediyor, ev ödevlerini hızlıca çözüyor, hatta futbol oynamaya bile çalışıyordu. Fakat bir sorun vardı: Robot çok meraklıydı ve sürekli yanlışlıkla evde eşyaları bozuyordu. Bir keresinde televizyonu “daha parlak olsun” diye açıp kısa devre yaptırmıştı.

Zamanla Kerem, robotun kusurlarına rağmen çok eğlendiğini fark etti. Çünkü robot her şeye çocuksu bir masumiyetle yaklaşıyordu. Bir gün robot ona,
— “Ben sadece bilgiyi değil, dostluğu da öğreniyorum,” dedi.

Kerem o an anladı: Gerçek arkadaşlık sadece mükemmel olmakla değil, hatalara rağmen birlikte gülmekle mümkündü.

O günden sonra Kerem’in robotu, mahallenin en sevilen üyesi oldu. Çünkü herkes biliyordu ki, biraz metal, biraz devre ama en çok da kalp taşıyordu.