Kristal Gezegen

Deniz, teleskopla gökyüzünü izlerken mor ışıkla parlayan bir nokta fark etti. Nokta her gece büyüyordu. Bir gece uykusunda ışık odasına doldu ve kendini bambaşka bir yerde buldu: Kristal Gezegen’de.

Her şey camdan yapılmış gibiydi. Dağlar, ağaçlar, hatta gökyüzü bile kristalden parlıyordu. Gezegenin sakinleri ise ışık saçan şeffaf varlıklardı. Ona gülümseyerek yaklaştılar:
— “Hoş geldin, Dünya’dan gelen yolcu.”

Deniz hayranlıkla etrafa bakarken fark etti ki, kristaller titreşiyor ve melodiler çıkarıyordu. Her adımda farklı bir nota duyuluyordu. Çocuklar oyun oynarken koşmuyor, adımlarıyla müzik yapıyorlardı.

Ama bir sorun vardı: Gezegenin kalbindeki büyük kristal çatlamıştı. Çatlak büyürse tüm gezegen yok olacaktı. Deniz düşündü, sonra kalbinin içinden bir melodi mırıldandı. Kristaller onun şarkısına eşlik etmeye başladı. Birlikte öyle güçlü bir uyum yarattılar ki çatlak kapanmaya başladı.

Gezegenin halkı teşekkür ederek ona bir kristal kolye hediye etti. Sabah uyandığında boynunda gerçekten o kolyeyi buldu. Deniz gülümseyerek şunu düşündü:
“Bazı yolculuklar hayal gibi görünür ama izleri hep gerçektir.”