Gökyüzündeki Şehir

Naz, teleskopla gökyüzünü izlemeyi çok severdi. Bir gece yıldızlara bakarken, bulutların arasında parlayan garip ışıklar fark etti. Merceği biraz daha çevirdiğinde gözlerine inanamadı: Gökyüzünde asılı duran kocaman bir şehir vardı!

Şehir, bulutların üzerinde yüzüyor, kulelerinden ışık saçıyordu. Ertesi sabah Naz, rüyasında da o şehri gördü. Ama bu kez şehirden bir balon indi ve ona bir davetiye bıraktı:
— “Gökyüzü Şehri’ne hoş geldin.”

Naz, balona binip gökyüzüne yükseldi. Şehirde yürüyen robot kuşlar, ışıklı yollar, şarkı söyleyen ağaçlar vardı. İnsanlar rüzgârla çalışan arabalarla dolaşıyor, bulutlardan yapılmış ekmekler yiyordu.

Ancak şehirde bir sorun vardı: Rüzgâr kesildiğinde şehir yavaş yavaş aşağıya inmeye başlıyordu. Naz hemen aklına gelen fikri söyledi: “Rüzgâr yoksa biz kendi şarkımızı söyleyelim. Belki şehir müzikle uçar.”

Herkes bir araya gelip şarkı söylemeye başladı. Gerçekten de şehir müzikle yeniden yükseldi. Naz, oradan ayrılırken bir taşın üzerinde yazılı şu sözü okudu:
“Gökyüzünde yükselmek rüzgârla değil, kalbin şarkısıyla mümkündür.”