Ay Işığındaki Kapı

Lina, yaz gecelerinde evinin bahçesinde gökyüzünü izlemeyi çok severdi. Bir gece dolunay parladığında bahçedeki eski kuyu taşlarının arasında ışıklı bir kapı belirdi. Kapı sanki onu çağırıyordu.

Cesaretini toplayıp içeri girdiğinde kendini bambaşka bir diyarda buldu. Gökyüzü mor renkteydi, ağaçların yaprakları parlıyor, hayvanlar konuşuyordu. Bir baykuş ona yaklaşıp,
— “Burası Ay Diyarı. Buraya sadece hayal gücüyle kapı bulanlar gelir,” dedi.

Lina bu diyarda yürürken bir göletin kenarında duran kristal taşları gördü. Taşların gücüyle göletin yüzeyi ay ışığı gibi parlıyordu. Ancak taşlardan biri kırılmıştı ve diyar kararmaya başlıyordu.

Baykuş ona,
— “Taşı onarmak için kalbindeki cesareti göstermelisin,” dedi.

Lina gözlerini kapattı, derin bir nefes aldı ve gölette kendi yansımasına baktı. Yüreğindeki sevgiyi düşününce taş parladı ve onarıldı. Ay Diyarı tekrar ışığa kavuştu.

O an Lina şunu anladı: Bazen en büyük kapılar gökyüzünde değil, kalbin içinde açılır.