Küçük Bir Selam

Denizli’de yeni açılan okulun ilk günüydü. Sınıfa sonradan katılan Arda, çekingen yapısıyla dikkat çekiyordu. Kimseyle konuşmuyor, teneffüslerde hep tek başına oturuyordu. Öğretmeni çocuklara “yardımlaşmanın öneminden” bahsettiğinde herkes başını salladı ama kimse Arda’yla ilgilenmedi.

Bir gün, sınıfta kalemini unutan Ece, çantasına baktı ama yedek kalemi yoktu. Etrafına döndü, kimse yardım etmek istemedi. Tam o sırada Arda yavaşça çantasını açtı ve kalemini uzattı. Hiçbir şey söylemeden gülümsedi.

O küçük selam, Ece’nin içini ısıttı. Ders bitince Arda’nın yanına gitti:
— “Teşekkür ederim. Adın neydi?”
— “Arda,” dedi utangaçça.

Ertesi gün Ece, Arda’yı kantine çağırdı. Birlikte oturdular, konuştular. Arda’nın dinozorları çok sevdiğini, küçük bir teleskobu olduğunu ve yıldızları izlemeyi sevdiğini öğrendi. Günler geçtikçe bu sohbetler arttı. Ece arkadaşlarına da Arda’yı tanıttı.

Aylar sonra, sınıfın en uyumlu ikilisi olmuşlardı. Ve tüm bunlar, yalnızca küçük bir selamla başlamıştı.