Kaybolan Eldiven

Kışın ilk karı yağdığında okul bahçesi beyaza bürünmüştü. Çocuklar neşeyle kardan adam yapıyor, kartopu savaşı başlatıyordu. On yaşındaki Asya ise sadece izliyordu. Çünkü eldivenlerinden biri kayıptı ve elleri çok üşüyordu.

Asya'nın eldivenleri annesinin ördüğü özel bir hediyeydi. Her bir parmağında küçük kalpler vardı. O yüzden sadece ellerini değil, kalbini de ısıtıyordu. Eldivenlerden biri kaybolunca morali bozulmuştu.

Teneffüs arasında okulun sessiz köşesinde otururken, sınıf arkadaşı Zeynep yanına geldi. Elinde Asya’nın kayıp eldiveni vardı.
— “Bunu sınıf kapısının önünde buldum. Sanırım senindir,” dedi gülümseyerek.

Asya gözlerine inanamadı. Eldiveni usulca aldı ve teşekkür etti. Ama Zeynep’in parmakları kıpkırmızıydı. Meğer kendi eldivenini başkasına vermiş, dönüş yolunda elleri buz gibi olmuştu.

Ertesi gün Asya, annesiyle birlikte Zeynep için de aynı modelden bir eldiven örmeye başladı. Bu kez her parmağında sadece kalp değil, bir harf vardı:
“D-O-S-T-L-U-K”

İki kız artık her kış, o özel eldivenlerle hem ısınıyor hem de kalplerindeki sıcaklığı paylaşıyordu.