İki Karpuz Bir Koltuğa Sığmaz

Mert, beşinci sınıfa giden, zeki ama biraz da aceleci bir çocuktu. Öğretmenleri sık sık ona “Mert, her şeye birden yetişmeye çalışma, bazen az şeyle daha çok şey kazanırsın” derdi. Ama Mert, hem okulun basketbol takımında oynamak, hem matematik yarışmasına katılmak, hem de okul dergisinin yazarlarından biri olmak istiyordu.

Günler geçtikçe Mert yorgun düşmeye başladı. Sabahları antrenmana, öğleden sonra dergi toplantısına, akşam ise yarışma hazırlıklarına katılıyordu. Notları düşmeye başlamış, arkadaşlarıyla geçirdiği zaman azalmıştı. Annesi bir gün sofrada ona baktı ve şöyle dedi:
“Oğlum, iki karpuz bir koltuğa sığmaz. Önceliğini belirlemen gerek.”

Mert başta bunu önemsemedi. Ama bir sabah okulda önemli bir matematik sınavı olduğunu unuttuğunu fark etti. Üstelik akşam dergiye yazı teslim etmesi gerekiyordu ve akşam da maç vardı.

O gün Mert sınıfta ağlamamak için zor tuttu kendini. Eve dönerken bankta oturdu ve düşünmeye başladı. Gerçekten de hepsine birden yetişmeye çalışırken hiçbirinde başarılı olamıyordu.

Ertesi gün öğretmeniyle konuştu. Basketbol takımından izin aldı, dergideki görevini geçici olarak bıraktı. Sadece matematik yarışmasına odaklandı. Tüm dikkatini vererek çalıştı, sonunda yarışmada dereceye girdi.

Daha da önemlisi, artık daha az şeyle daha çok başardığını fark etmişti.